Rabu, 20 Januari 2016
GARA – GARA DUWIK SEYUTA
Ing sawijining dino Yuk Gemi nduwe utang nang rentenir . Yuk Gemi bingung jalaran ora nduwe duwik gawe bayar utang . Agus anake Yuk Gemi kondo marang Ibuk’e .
Agus : Buk , utange piye ?
Yuk Gemi : Yoiku nak ibuk bingung
Agus : Weduse kepriye yen disade mawon
Yuk Gemi : Yowes , rapopo sing penting iso gawe nyicil utang
Agus : Nggeh Buk , benjing kulo ten peken sadean wedus
Yuk Gemi : Iyo nak , lek ngedol njaluko rego larang yo nak
Agus : Nggeh buk , pinten ?
Yuk Gemi : Setengah juta nak
Agus : Nggeh buk
Isuk’e Agus ngedol weduse nang pasar kewan cidek omahe .
Pak Supri : Gus , menyang ngendi ?
Agus : Sadean wedus kula niki pak
Pak Supri : Loh lapo wedus’e didol ?
Agus : Nggeh pak dalem nyaur utang
Pak Supri : Se ndelok weduse
Agus : Nggeh niki pak
Agus nduduhno weduse marang Pak Supri sing biasane dodol wedus lan sapi marang wong – wong .
Pak Supri : Awakmu njaluk rego piro gus ?
( pitakone Pak Supri marang Agus )
Agus : Terose ibuk setengah juta pak
Pak Supri : Iyo iki gus tak ke’i , nyoh limangatus ewu
Agus : Loh…pak mboten pun pak terose ibu setengah juta
Agus ngowo weduse mbalek moleh menyang omahe
Yuk Gemi : Piye nak uwis payu wedus’e ?
Agus : Dereng buk
Yuk Gemi : Loh ndalapo ?
Agus : Niku wau sampun dinyang limangatus ewu kaleh Pak Supri kula
mboten purun soale terose ibuk setengah juta
Yuk Gemi : Ndoalah gus – agus podo ae gus setengah juta karo limangatus ewu
Kowe iku sekolah kelas piro ? gak pinter – pinter tambah ngelu ibuk
iki
Agus meneng karo mesam – mesem karo kukur – kukur sirane
Create by : Dwi Susi A. (15), Nisa Trie A. (26)
Sabtu, 16 Januari 2016
ADIWIYATA GOLEK ROSOKAN
Siji dino sekolah SMAN 1 MOJOKERTO onok kabaran yen arep dadi sekolah adiwiyata nasional. Ing selah - selah pelajaran salah siwijine guru ngumumake nang murid – murid menawa sekolah arep dadi sekolah adiwiyata nasional .
Guru : “Nak sekolahe kene arep dadi adiwiyata nasional . opo seng mbok siapno di gawe adiwiyata ?”.
Nia : “Nggeh pak ,kulo nggeh sregep ngeresiki kelas”.
Guru : “Yo ora mung ngeresiki kelas tok nduk !! lha kowe ver nyiapno opo ?”.
Vera : “Lek kulo nggeh kudu siap mental pak”.
Guru : “Lho kok siap mental ?”.
Vera : “Nggeh pak soale nek wes dadi sekolah adiwiyata akeh aturane ,wis milah sampah, ngeresiki taman ,yen dereng resik ngeken di oreng oreng gurune . Mangkane iku pak kudu siap mental !!”.
Guru : “Kenopo kowe jawab koyok ngunu?. Ngene lho ver nek sekolahane kene melok adiwiyata nasional kabeh murid lan anggota sekolah kudu ngeresiki sekolahanne ben ketok apik lan resik . Isok peduli lingkungan . Ora mung resik – resik tok”.
Vera : “Ngeten lho pak nek sekolah adiwiyata iku mboten ngeresiki lan peduli lingkungan nanging kene di ajari golek rosokan lan mari ngunu rosokane di sade pak !!”.
Guru : “ Yo ora ngunu ver . kowe iku salah ngerteni !!”.
Vera : “Nggeh mboten pak”.
Akhire guru kuwi bengong jawab pitakonan teko murid e lan langsung bahas materine ora gatekno pitakon murid e.
Di buat oleh : Adiba ululismi ramadhania(04), Vera verdiana (35)
“SALAH PAHAM”
Wayah isuk Adinda lan Ririn mlaku-mlaku ing Benteng Pancasila Mojokerto, bocah loro kuwi banjur dolek panganan lan klambi. Sak wise saka Benteng Pancasila, bocah loro kuwi mulih mlaku ngelewati toko-toko klambi, elektronik, lan toko sepatu. Nanging ing ngarepe toko sepatu, bocah loro kuwi kepincut lan arep melbu menyang toko sepatu kuwi.
Adinda: “Rin, apa kowe gelem melok aku melbu ing toko sepatu kuwi ?”
Ririn:“iyo Din, aku yo kepingin ndelok sepatu ing toko kuwi.”
Adinda:“Oalah, yo wes ayo.”
Sak wise Adinda lan Ririn omong-omongan, bocah loro kuwi banjur melbu ing toko sepatu kuwi. Ing njero toko kuwi ana karyawan toko ngucapake sugeng injing marang Adinda lan Ririn.
Karyawan:“Sugeng injing monggo ditinggali sepatune mbak.”(banjur nguyu)
Adinda:“Injing nggeh mbak.”
Adinda lan Ririn banjur mlaku alon-alon, ing rak sepatu iku bocah loro kuwi yo ketemu karyawan toko sing pada ngguyu lan mesam-mesem marang Adinda lan Ririn. Amarga kelakuan karyawan kuwi Ririn bisik-bisik marang Adinda.
Ririn:“Din, coba delengen karyawan kuwi, mesam-mesem karo ngguya-ngguyu wae, kuwi kenek apa to ?”
Adinda:“Alalah aku yo ora ngerti Rin, apa ana sing lucu yo ?”
Ririn:“Aku yo ora paham, ora ngerti.”
Sak wise bocah loro kuwi nyobak-nyobak sepatu, bocah loro kuwi pindah ing kasir amarga arep tuku sepatu sing wis dipilih. Ing daerah kasir, Adinda ndeleng karyawan kasir nomor 1 nanging yo tetep ngguru marang Adinda. Adinda terus nguwasake karyawan kasir 2 nganti 3 yo pada wae ngguyu marang Adinda.
Adinda:“Lah Rin, kabeh karyawan kasir mesam-mesem Rin.”
Ririn:“Iyo Din, ana apa to Din ?”
Adinda:“(nguwasake tulisan ing tembok mburine kasir) Ana tulisan Rin.”
Ririn:“Tulisan apa ?”
Adinda:“Woro-woro yen ana karyawan ing toko iki sing ora gelem ngguyu marang pengunjung-pengunjung duweni hak duwek 100.000 saka karyawan.”
Ririn:“Oalah Din, karyawan kuwi ngguyu ben ora kepeksan ngeke’i duwek 100.000 ewu.”
Adinda:“Iyo Rin.”
Adinda lan Ririn ngguyu bareng amarga karyawan kuwi ora ngguyu gara-gara rupane Adinda lan Ririn sing kumus-kumus, nanging amarga kepeksan supaya ora kelangan duwek 100.000 ewu.
Create by :
Cici Miftakhul U. (13)
Yunifa Arum F. (37)
Foto lan kopi
Ingwayah sore, ariplanbapakelagitenguk – tengukingngarepomah. Wong 2 kuwilagiomong – omonganamergahawanepanas ,lanudanedorongmudun. Ndelalaharipiling yen anatugastekogurune.
Arip :“Pak, ngapuntenkulomelbetdisek. Kulotasiling yen anatugasndugi guru kulo.”
Bapak :“Tugasapanak ?”
Arip :“Tugasdikengkenfoto kopi. Bapakpurunngeterkekulofoto kopi?”
Bapak :“oalah, iyasekentenononangkenenak.”
Pas bapakearipmelbuomah,orasuwetitikbapakmetukarogowo kopi lanfotopas cilikanearip. Ariptakonnangbapak.
Arip : “Lohpak, damelnapa kopi lanfotocilikanekuloniki.”
Bapak : “Lahawakmungongkonbapakngeternofotolan kopi.”
Arip : “Mbotenfotolan kopi nikipak, tapikulodikengkenfotocopybukukulopak.”
Bapak : “oalahnakbapakeorahngerti” ( ambiknguyu )
Akhireariplanbapakebudalfotocopyingjagalan………..
Create by : Fani Ferdiana (17), Tia Natalia (31)
Langganan:
Postingan (Atom)